جدوں اُه آپنے مِشن تے آيا
اُه پّکھپاتی نهیں سی
اُسنے جِس دےش دی وںڈ کرنی سی
کدے اُهنے اُسدے
درشن تیک وی نهیں سی کیتے۔
اُسنے اُس دےش دی وںڈ کرنی سی
جِّتھے دوواں دھِراں دا
سِر-وّڈھواں وَےر سی۔
جِّتھے بھوجن وّکھرا سی
تے دےوتے اّڈو-اّڈ۔
لںڈن وِچ اُهناں نے
اُسنُوں هداِات دِّتی
‘‘سماں تھوڑھا هَے
تے آپسی سمجھَوتے تے ترک-سںگت
وِچار-وٹاںدرے لای پهِلاں هی بهُت
دےر هو چُّکی هَے۔
هُن اّڈ هون توں بِناں کوای چارا نهیں۔
‘واِاسرااے سوچدا هَے
تے تُوں اُسدی چِّٹھی پڑھکے
خُد وےکھ لوےںگا
جِنّا گھّٹ تُوں اُسدے گوڈے مُّڈھ بهےںگا
اَونا هی بِهتر
ِاس کارج لای
تےری کوٹھی وّکھری هووےگی
تَےنُوں چار جّج دےواںگے,
سلاه مشورے لای
دو مُسلمان تے دو هِںدُو
پر اںتم پھَےسلا تےرا هووےگا۔’’
وّکھری کوٹھی وِچ کَےد
تے باگاں وِچ
رات-دِن پُلس دی گشت هےٹھاں
کاتلاں دی مار توں بچدا
لّکھاں لوکاں دی
کِسمت دا پھَےسلا کرن لای
اُه سِر-سُّٹ کے کںم وِچ کھُّبھ گِآ۔
اُسدے نکشے پُرانے سن
تے جنسںکھِآ دیآں رِپورٹاں گلت
پر ِاهناں نُوں چَےّک کرن لای
نا سماں سی
تے نا جھگڑے والے ِالاکِآں نُوں
وےکھن-پرکھن دا وےلا۔
مَوسم اتِ دا گرم سی
تے پےچس, اُسنُوں دُڑکی لاای رّکھدی
پُورے سّت هفتِآں وِچ
اُسنے کںم کرکے اَوه مارِآ
سرهّداں وںڈ دِّتیآں
تے مهاں-دیپ نُوں
چںگا جاں بُرا پاڑ سُّٹِآ
وِهلا هو کے اگلے دِن
جهاز وِچ بَےٹھکے
اُه ِاںگلِستان نُوں تُر گِآ
اُّتھے پهُںچ چںگے وکیل واںگُو
اُه سبھ کُجھ بھُّل بھُلا گِآ
ڈرے هواے نے, واپس آ کے اُسنے
کِّتھے وےکھنا سی
اُهنے آپنے کلّب نُوں دّسِآ
کِ کوای اُسنُوں
گولی وی مار سکدا سی۔
