جںگ اے ازادی لای مر مِٹے, تاں کی هويا ?
جام اے زهِر هی مِلِآ, تاں کی هويا?
ساڈی للکار سُن کے هی تاں بدلے نے
اُس جھںڈے دے رںگ
گورے ناگاں دے ڈںگ
وَےلیآں دی کھںگھ
تے بِگانِآں دے ڈھںگ
راج اُهی اَےپر چِهرے دےکھے بھالے نے,
اےس نکاب هےٹھ چھِپ بَےٹھے اُهی لُٹےرے ,
کِسنُوں دّسیاے کِ اُس وںڈ دی لیک هےٹھاں دپھن نے
ساڈیآں هواواں تے کھےت
درِآواں دے پانی تے رےت
سّدھراں تے چاواں دے سےک
ماسُوماں دیآں لوتھاں, اُه پھّگن تے چےت
مِٹکے مِٹااُنے نے هنےرے سںگھنے نے بهُتے , تاں کی هويا ?
اُه دِن, اُه مهینے, اُس پٹڑی تے رےلاں نے کی کی ڈھويا
لُّٹے پُّٹے رُّکھاں دے ڈھےر
روهی ‘چ مِّدھے پھُّل تے کنےر
وِچھوڑِآں دی اّگ تے گھُمےر
لیرو لیر آزادی دا هنےر
پردے پِّچھے پھِرںگی اے مُڑ آيا جاپے
اُهدے جهِر دا بیج هُن رُّکھ هويا جاپے
بهُت رويا اُه وی تے مَےں وی جد وی رويا,
هںجھُو, هنےرے تے اّگ دی رُّتے رّب وی کھُوب سويا
پر,
اےه جخم کدے تاں بھرنگے
چِںبڑے نے بھُوت جو, کدے تاں مرنگے
‘آزادی’ دی گُلامی نا جرنگے
سرهّداں تے جگدے دیوے نا ڈرنگے
ورھ چُّکی هَے تےزابی بّدلاں دی شمی اُه ڈھانی
اَوڑک مِل هی جانے نے, ِاه پانی, اُه پانی
بڑی دُور نے اُه مهِل تے مُنارے کی هويا?
کھِّچ لاےگا پِآر هی پِآرے, کی هويا
