واںگ سّسی دے کد تّک تّتی راه سّجناں دا تّکاں ۔
اُڈدیآں دھُوڑاں پا وِچ زُلفاں تّتیآں رےتاں پھّکاں ۔
ےاری لااُنی هووے سَوکھی اَوکھی بهُت نِبھانی,
پںڈ مُهّبت دی چُّک لَےناں چُّک کے ٹُر نا سّکاں ۔
تےرے ناز نِآزاں دے مَےں بھےت بھلے پِآ بھنّاں,
سَو بل چھل پِآ کرے زمانا مَےں آپنی تھاں پّکاں ۔
گلی گلی وِچ پھِردی دِّسے انّھی دھُوآں رَولی,
دُّکھ دے بھاںبڑ بلدے دِّسن جِهڑے وِهڑے تّکاں ۔
نال پِآر پِآ ٹکراوے زُلم دا اُه آوازا,
کوهشِکن نُوں شیریں باجھوں جِس پايا وِچ شّکاں ۔
کھُوه وِراگاں دا نِّت جوڑاں دو نَےناں دی جوگے,
پِآر دی پَےلی بیجن لّگا نا اّکاں نا تھّکاں ۔
سارے دِل زخمی جد وِهنا نالے دیدے گِّلے,
آپنے دُّکھاں درداں دے مَےں ناں لَےدا پِآ جھّکاں ۔
کوای نهِر نا وگدی دِّسے نا کوای باری کھُّلھی,
دُّکھ غماں دے پربت توں جاں کِدھرے مار دھرّکاں ۔
'شاکِر' مےرے بےوس دیدے بھےت پاے دِل دا بھنّن,
کیکن تّتیآں هاواں روکاں ٹھںڈے هَوکے ڈّکاں ۔
