وکت دے واںگ مَےں جد بیت گِآ هوواںگا۔
هُوک بن کے تےرے هوٹھاں 'چوں ادا هوواںگا۔
اُس گھڑی مَوت دی بُّکل 'چ بهاںگا ساِاد,
جد تےری جُلپھ دی کُںڈل 'چوں رِهاا هوواںگا۔
مَےں تےرے باجھ هاں دھرتی دا آدمی ادنا,
جے تُسیں نال تُوں ارساں دا کھُدا هوواںگا۔
مَےں کِسے بِردھ دے هوٹھاں 'چوں نِکلِآ پھِکرا,
کِ کھِّلی واںگ نا ےاراں توں اُڈا هوواںگا ۔
تُوں جدوں اجنبی راهاں دی بھٹکنا بنیاَوں,
مَےں تےری آکھری مںجل دا پتا هوواںگا۔
تُوں جدوں پرتِآ بھٹکن توں باد, وےکھ لویں,
مَےں تےری راه وِّچ اےتھے هی کھڑا هوواںگا۔
