وتن مےرے دی مِّٹی ’چوں سُهانی پھِر سدا آوے
کِ اُّٹھے سُورما کوای جُلم تاںای مِٹا جاوے۔
هنےری پاپ دی اّج پھِر چّلی هَے گھور زوراں تے
غُلِستاں کھِڑن توں پهِلاں نا کوای وی مُکا جاوے۔
کهے جھُّلو, هواوو, هُکم مےرے وِچ هی, بس جھُّلو
ِاه پُّٹھی کھوپڑی جگ نُوں جهّنم نا بنا جاوے۔
ِاه دُنیآ هَے بڑی ساتِر مگر ِاه سمجھ نا پاای
کھریدے سّچ دا سَودا مگر پت هی لُٹا آوے۔
سّچاای توڑدی پّتھر تے پیسن پیسدی وےکھی
تے ٹےڈھی دُںمڑی والا ِاه سّبھ کُّجھ چٹ چٹا جاوے۔
وِرودھی سوچ دے مالِک بنے نے باگ دے مالی
رهو چَوکس نا کِدھرے واڑ هی کھےتی نُوں کھا جاوے۔
مهِک جاںدا مےرا وِهڑا تےری آمد جے هو جاںدی
چهِک جاوے مےرا جیون تےری رهِمت جے آ جاوے۔
چھُپنگے پھُّل بھلا کِّداں سُگںدھی پھَےل جاںدی هَے
هوا پھُّلاں دے سهِراں دی سهی پهِچان پا جاوے۔
نِمانا جی تےرا ‘اُّپل’ اجاایں مان کی کرنا
ِاه جیون هی بھُلاوا هَے کِ اگلا دم هی نا آوے۔
