نا بولے چاهے, ےار ِاسارا کر دےوے,
مےرا تاں بّس اےنے نال هی سر جاںدا۔
اُه رات, اُه بات مےری امر هوجے,
جِس دے اُّتے ےار هُںگارا بھر جاںدا۔
مَےں بےسُر, بےتال چ هاکاں مار رهی,
نهیں تاں کدے نا کدے اُه کنّ دھر جاںدا۔
دُور جااے تاں هر سَےا کّلر جاپدی,
نےڑے آاُںدا تاں وی ِاه دِل ڈر جاںدا۔
ےار مےرے دی رهِمت توں مَےں واری وے,
نکھرے, ناج, گُستاکھی هّس کے جر جاںدا۔
مےری سوچ وی ساِاد ِاںجھ نا بھٹکدی,
مےرا من جے کِدھرے مَےتھوں هر جاںدا۔
ِاه نرک وِچھوڑے دا نا بھوگدی,
مےرے وِّچو "مںڈےر" جے پهِلاں مر جاںدا۔۔
