ےاد تےری وِچ دِن کٹ جاںدا رو رو کٹدی رات ۔
هںجھُو بن کے وسدی رهِںدی اّکھاں چوں برسات ۔
جِاُںدی جانے هر کوای کهِںدا سبھ کُجھ تےرا تےرا,
مردے هواے نُوں کوای نهیں دِںدا ساهواں دی سَوغات ۔
اُّچی ساه وی لَے نهیں سکدے شهِراں دے وسنیک,
چارے پاسے بںدھناں لاای چوراں واںگُوں جھات ۔
مان هُسن دا کدی نا کریاے ِاه ڈھلدا پرچھاواں,
ےُوسف دا مُّل اّٹی پَےںدا تےری کی اَوکات ۔
واںگ شریکاں آڈھا لاوےں لّکھاں لیکاں نال,
بھُّل جانا اے سّبھے کُجھ جد مَوت نے ماری جھات ۔
دُّکھ وںڈاون والے 'سدف' دےسوں گاے پردےس,
کر تِآری جان دی تُوں وی چھّڈ هُن کلم دوات
