ےاداں تےریآں نے ڈاراں بنّھ آاُدیآں
وے تےری کوای سوا ن پوے
تُوں تے بهِ گيوں دُمےلاں کول جا کے
وے ساڈی کِهڑا سار جو لوے
دماں دیآں چمکاں نے تَےنُوں بھرما لِآ
چھّڈ گيوں جین دے وِهار وے
اّلڑی ورےس نے کرار جِهڑے کیتڑے سی
توڑ گيوں اّدھ-وِچکار وے
موه دیآں چھِلتاں کلےجے دھُه پااُںدیآں
جد تاایں جُون ِاه روھے
ساگراں توں پار دے سُنهِری سون-سُپنے
سینے وِچ سَے بھاوےں چاا وے
اںمڑی دے دےش دا نهیں کِتے وی مُکابلا
فّکراں دے بول ازما وے
ماں تے متےای وِچوں لیک جدوں مِٹ جاوے
سُرگاں دی جھات وی پوے
مُڑ کے نهیں آ هونا تَےتھوں پردےسیآ!
کّچ دیآں وںگاں جِهے کرار وے
سّدھراں دے رںگ سترںگی پیںگھ ورگے
پلکاں 'چ بھردے خُمار وے
رُّکھاں کول چھاواں چنّا ٹھںڈیآں تے مِٹھیآں وے!
سِراں اُتے تپدے توے
دُّدھ-چِّٹی چاننی 'چ چنّ دا کٹورا سدا
مهِک-بھِنّی وںڈدا سرُور وے
پّچھوں دیآں پَوناں کولوں لںگھ لںگھ جاںدیآں
مِّٹھی مِّٹھی بّدلاں دی بھُور وے
سوچاں دے سرانے بهِ کے ااُدھ مُک چّلی اے
مںدا کیهنُوں جِںد ِاه کوے
