ےاراں نُوں سںسار کهو,
گَےراں نُوں اّےار کهو۔
راتاں نُوں کهِ مُجرِم پےسا,
سُورج نُوں دربار کهو۔
رُّت سلیباں دی آای هَے,
ِاس رُّت نُوں گُلجار کهو۔
هِںمت هَے تاں جان بچا کے,
نُور کهو ےا نار کهو۔
رات هِجر دی جاگن تارے,
اُوںگھن تاں بیمار کهو۔
جو هسرت نا پُوری هووے,
اُس نُوں کھُد-مُکھتار کهو۔
دُنیآں دا دستُور هَے پِآرے,
هِرس هوس نُوں پِآر کهو۔
