ےاد نهیں پر
ِاه انگِنت ےُگاں
دی گّل سی
وِسریآں ےاداں وِّچ
تےرے هّتھاں توں ِاّک بھِّکھِآ کٹورا لَے کے
شُرُو هوای لںمی ےاترا ےاد آاُںدی هَے
اُمراں تّک بھیکھ مںگدی رهی
سںسار بھردا رِها گّچ بھری
ناپسںدی, نپھرت, سوگ
آنںد, دِآلتا, پِآر دا بھوجن
پر جدوں مَےں مُڑ کے تَےنُوں وےکھدی
تےری جھُکی هوای نزر
مَےنُوں ویتراگی کر دےںدی
تےرے تّک دُبارا پهُںچن دی تاںگھ وِّچ مَےں
سدا ِاںتزار 'چ بَےٹھی رهی
پلک جھپکن تّک دی وِگھن نا آاُن دِّتی
تے جے کدی اّکھ لّگ جاںدی تاں
سُپنے 'چ پُّٹھا وهِںدا جھرنا نزر آاُںدا
سام دے بااد ,دُور اسمان توں
هولی هولی آاُںدی پکھاوج دی آواز
تے مےریآں اّکھاں اّگے
تےرے نال بھوگے اتیت دے پل
نّچن لّگ جاںدے
سریر دا آپنا دھرم پر,
من دا سِمرن "تےرے" وِّچ لین
