جد مَےں هوس سںبھالی
بابا نانک گھر دی کںدھ 'تے
لٹکدے کَےلںڈر 'تے بھرمن کردا دِسِآ
هّتھ کمںڈل
گل سُّچے موتیآں دی مالا
ساهی چولا
موڈھے رےسمی بُگتی جھولا ۔
مےرے بال من سِمرتی 'چ
نانک سخس دا اکس
راجکُمار والا اںکت هو گِآ۔
مَےں گبھرےٹ هويا
ماں توں بابے دیآں ساکھیآں سُنیآں
گیت سُنے
‘وگدی اے راوی وِّچ ڈِّگِآ اے کانا جی
اّگے گُر نانک پِّچھے بالا مردانا جی
بابے دی بانی پڑھی سُنی
"پاپ کی جںجھ لَے کابلهُ دھايا…’
" راجے سیه مُکدم کُتے.."
مَےنُوں بابا کوای کراںتیکاری لّگن لّگا
بابے دا راجکُمار والا
سوبھا سِںگھی بِںب تِڑک گِآ
مَے کُجھ هور پروڑ اوستھا نُوں پُّجا
گِآن هويا بابا سِرف سِّکھاں دا هی نهی
سربّت لوکاای دا ساںجھا سی
اُه گُرُو هی نهیں
ولی پیر فکیر پَےگںبر اَولیآ سبھ کُجھ سی
اُسدے چولا بدلن سمےں دی لوک-گاتھا سُنی
"نانک ساه فکیر هِںدُوآں دا گُرُو مُسلِم دا پیر"
بابا مَےنُوں سرب ساںجھا گلوبل منُّکھ لّگا
هُن مَے بزُرگی اُمرا وِّچ هاں
بابے دی بانی تے اُسدے اُچارے سبداں دے ارتھ
آتما وِّچ چِراغا واںگ جگن لّگے هن
من 'چوں سبھ دھُںد مِٹ رهی هَے
رُوه رَوسن رَوسن هو رهی هَے
اُسدے اُچارے مهاںواک
"اربد نربد دھںدھُوکارا".
تے
"پاتالا پاتال لکھ آگاسا آگاس"
پڑھ سُن
بابا مهاں دارسنِک گِآنی وِگِآنی لّگن لّگا هَے
سارے گگن دے تھال وِّچ سُورج چںد سِتارِآں نُوں
دیوِآں واںگ سجا
سگل کاِانات دی الَوکِک آرتی اُتاردا
بابا مَےنُوں برهِمںڈی مهاںمانو لّگن لّگا هَے
مَےنُوں ِاںج لگدا هَے مَےں
اُمر
سُرت
چےتنا
اوچےتنا
انُسار بابے دے نال نال اُداسیآں کر رِهاں۔
