کںم لای جِهڑے چھّڈ آاے گھر باهر وِچارے نے,
پھَےلی مهاںماری تاں پَےدل مُڑدے سارے نے۔
چھوٹے-چھوٹے بال نے کُّچھڑ میلاں دا تُرنا,
جِنھاں سِر 'تے لیڈر جِّتے, اُهو ای هارے نے۔
نال کرونا شاِاد هی کوای پھَوت هويا مجدُور,
بھُّکھ, پِآس, تھکاوٹ نے هی بهُتے مارے نے۔
سرکاراں توں سبھ کُّجھ مِلدا سِرپھ امیراں نُوں,
جنتا پّلے آاُںدے لاٹھیچارج لارے نے۔
ماں سٹےشن اُّتے بھُّکھ پِآس نے ماری جو,
اُٹھااُن دی کوشِش کیتی اُهدے اّکھ دے تارے نے۔
چھّڈ گای بےٹی سدا لای ِاه راه وِّچ کھبر مِلی,
پھون هَے کنّ 'تے اّکھیاَوں وهِںدے جل دے دھارے نے۔
پَےدل گھر نُوں تُرے نے اّج تّک گھر نا پهُںچ سکے,
جِنّاں مےهنت کرکے تےرے پااے چُبارے نے۔
دِل ارداساں, اّکھ وِّچ هںجھُو, کلم هَے لِکھنے لای,
لِکھنے گااُنے گیت مَےں لاجِم اُهناں بارے نے۔
'ساهِب' جِس دا کوای نهیں تُوں اُهدا والی اےں,
داتا! کِرپا کر مجدُور تاں تےرے سهارے نے۔
