چِںتا تاں هُںدی چِکھا دے سمان هَے, کهِںدے وِدوان هَے۔۔
کھا جادی چںگے بھلے ِانّسان هَے, چھّڈدی نا جان هَے۔۔
جِنّھا وّدھ بوجھ سِر تے اُٹھااےںگا, بَےٹھدا تُوں جااےںگا۔۔
لوڑوں وّدھ سوچےگا تاں دُّکھ پااےںگا, جِںدگی گوااےںگا۔۔
ٹَےسنا پھجُول جِنّیآں تُوں چُّکےگا, دِنوں دِن سُّکےگا۔۔
سوچ سوچ جِنّاں اںدراں چ’ لُکےںگا, اَوناں چھےتی مُّکےگا۔۔
نِّکی نِّکی گّل دِل اُّتے لااےںگا, اَوناں هےٹھ آاےںگا۔۔
لوڑوں وّدھ سوچےگا تاں دُّکھ پااےںگا, جِںدگی گوااےںگا۔۔
سوچے سوچ کُّجھ وی نیں هونا سر جی, بھّج جِّتھے مرجی۔۔
آکھر نُوں کھّپھن تاں سیاُو درجی, جدو آ گی ارجی۔۔
هّسکے تُوں جی لَے سبھناں نُوں بھاںاےںگا, نای تاں پّچھوتااےںگا۔۔
لوڑوں وّدھ سوچےگا تاں دُّکھ پااےںگا, جِںدگی گوااےںگا۔۔
چار دِن جِںدگی انںد مان لَے, کھُد نُوں پچھان لَے۔۔
کھُسیآں دا سِر تے چھتر تان لَے, ِاهے پّکی ٹھان لَے۔۔
جِنّھی وّدھ مُّکھوں سُکھمنی گااےںگا, سُّکھاں چ’ نهااےںگا۔۔
لوڑوں وّدھ سوچےگا تاں دُّکھ پااےںگا, جِںدگی گوااےںگا۔۔
پُّچھدا نیں کوای مُرجھااے پھُّل نُوں, بّتی هوای گُّل نُوں۔۔
کھِڑِآ گُلاب مِلدا هَے مُّل نُوں, تاںگھ سدا کُّل نُوں۔۔
سّتِآ تُوں جِنّھی کلم گھسااےںگا, اَوناں وّدھ چھااےںگا۔۔
لوڑوں وّدھ سوچےگا تاں دُّکھ پااےںگا, جِںدگی گوااےںگا۔۔
