ماںواں
بّچِآں دے سِراں دیآں
چھاںواں هُںدیآں نے
پر ِاّک نا ِاّک دِن
اُّٹھ جاںدیآں نے
اُهنا دے سِراں توں
جِںدگی دا سفر پُورا کرکے
تُر جاںدیآں نے
اُهناں نُوں
تِّکھڑ دُپهِراں دیآں تپدیآں دھُّپاں وِّچ چھّڈکے
ماں-مهِّٹر کرکے۔
پر اُهناں انساں دیآں ماواں
همےسا جِںدا رهِںدیآں نے
جو آپنیآں ماں-بولیآں
جِںدا رّکھدیآں نے
ماں-بولیآں وی ماںواں هُںدیآں نے
ماں-بولی بولن والِآں دیآں
امر ماںواں۔
ماںواں بّچِآں دیآں ماںواں هُںدیآں نے
ماں بولیآں کَوماں کبیلِآں دیآں وی
ماںواں هُںدیآں نے۔
سالا ! ماں بولی-ماںواں سدا سلامت رهِن
سگل دھرت تے رںگ برںگے پھُّلاں دی
فُّلواڑی واںگ کھِڑیآں کَوماں دے سِر دیآں
بهُرںگی-بولیآں دیآں چھاںواں
سدا کاِام رهِن
کُّل آلم دیآں ماں - بولی ماںواں
آاَو ! ماں بولیآں بچاایاے
تے ماںواں نُوں امر بناایاے ۔
