دھوبی مَےنُوں دھو دے دُپّٹا ےار دا۔
پِرم نگر گھر کھُںب چڑھاایں,
دںگالیں نَےن ِاشک دی کھار دا۔
نَےناں دی ٹوبھی وِچ درداں دا پانی,
سابن ملیں ِاستغفار دا۔
تن دا پٹڑا جِتھے ماڑیں پریت دی,
مايا لاایں بهُت پِآر دا۔
هّتھاں تےرِآں وِچ کیمت بازاری,
موںدھے ےار دے دُهد هزار دا۔
روک رُپّےا تَےنُوں ڈےساں مزدُوری,
مےلا ڈےکھُوں شاه مدار دا۔
ےار دی بُّکل مَےں دُپّٹا مرےساں
جےوےں ابر بهار دا۔
دِّلی دے کّنے جَےںدے پاںد لاهَور دے۔
تانا پےٹا هَے کابل کںدھار دا۔
اکبر شاه کریں ریس تِناںه دی,
کرم جِنھاں تے کرتار دا۔
