مےری گلتی سِرپھ ِانّی سی
اُه مَےنُوں آپنا جاپِآ
جِوےں چِراں توں وِّچھڑِآ دوست هووے
رُوه دا ساتھی
اُس دیآں گّلاں وِّچ اپنّت سی
مےری رُوه تّک سُنّسان سی
اُس دے چمکدے چِهرے نُوں دےکھ
ِاںجھ لّگا
سُنّسان کبر تے دیوا جگِآ هووے
مَےں چاهُںدی سی اُهدے نال دِل دیآں گّلاں کرنا
ِاهی تریکا سی رُوه تک اّپڑن دا
پر اُه دی کھواهِش رُوه توں پهِلاں سریر تے هی مُّک رهی سی
مَےں وار وار کهِںدی آپاں گّلاں کریاے
مِل کے کراںگے هر وار ِاهی جواب مِلدا
جِنھاں دی تاںگھ سریر تّک هووے
اُه راتاں لوچدے نے
ِاکّٹھِآں بِتااُنا
مَےنُوں مےری مںزِل تک پهُںچن دا راه نا مِلِآ
اُهنُوں اُهدی مںجِل پهُںچ توں باهر لّگی
اسیں آپنے آپنے راه پَے گاے
اجِهے هادسے جدوں واپر دے نے
ِاّک کھلاا پَےدا کر جاںدے نے
لوک تُهانُوں چھّڈ کے کدے نهیں
جاںدے
من دی کال کوٹھڑی وِچ
کِسے کھُوںجے وِّچ پاے رهِںدے نے
جدوں وی تُسیں ِاکّلے هُںدے
آن کھلوںدی نے اّکھاں مُوهرے
ےاداں دے پرےت
