اُّڈ رهی ساں
کھُّلھی پھِجا وِّچ
میںه ورن لّگا
تے کھںبھ بھِّج گاے ۔
کھںبھ سُکااُن لای
گھر دی چھّت تھّلے
آ کھلوتی,
گھر وِّچ بلدا چُّلھا تّکِآ
چُّلھے دے سےک
تے چھّت دی اَوٹ نے
جلدی هی کھںبھ سُکا دِّتے۔
پھِر جدوں اُّڈن لای
کھںبھ کھولھے
تاں مَےں سهِم گای
مےرے کھںبھاں تھّلے نِّکے-نِّکے بوٹ سن
بّس اُس توں مگروں
اُّڈن نُوں کدے جیا نهیں کیتا۔
