چِّٹا چّٹ گِآ پںجاب دی جوانی تے دھرتی نُوں کھاداں کھا لِآ
سبھ نسلاں تے فسلاں نُوں آپ هی هااے !اساں املی بنا لِآ۔
باںکے گّبھرُو تے چھَےل چھبیلے سی پُّت درِآواں دے
رُکھ موڑ کے کدے سی رّکھ دِںدے جو اُلٹ هواواں دے
اُهناں املاں دے چِّکڑاں 'چ ڈِّگ کے تے پُورا پُور هی گوا لِآ
چِّٹا چّٹ گِآ پںجاب دی جوانی تے دھرتی نُوں کھاداں کھا لِآ ...
چُّلھے بُجھگے سِوے هی بس بلدے تے پِںڈ بےچِراغ هو گاے
بھَےناں رّکھڑی بنّھن نُوں ترسن ناراں دے سُهاگ کھو گاے
بےخبر تّتڑیآں ماواں شِںدے پُّتاں نُوں گوا لِآ
چِّٹا چّٹ گِآ پںجاب دی جوانی تے دھرتی نُوں کھاداں کھا لِآ ...
مَوت وےچ کے کھّٹی نے جو کھّٹدے اُهناں نُوں کِتے ڈھوا نا مِلے
کالے پانیآں 'چ رُڑھ جان سارے کِسے نُوں کنسوا نا مِلے
چںد سِّکِآں دے بدلے ِاه سارا جِهناں نے پںجاب کھا لِآ
چِّٹا چّٹ گِآ پںجاب دی جوانی تے دھرتی نُوں کھاداں کھا لِآ ...
اساں دھرت سُهاوی ساری هی نشِآں دی بھےٹ چاڑھتی
کُجھ کھاد دواایآں پا کے تے کُجھ ناڑ وِّچ ساڑتی
پںجاں پانیآں دے درِآ سُکا کے تے چھےواں نشے دا وگا لِآ ...
چِّٹا چّٹ گِآ پںجاب دی جوانی تے دھرتی نُوں کھاداں کھا لِآ .
