سهِمی سهِمی اّج دی رات بیت رهی هَے ۔
مےرے مُلک دی هر دِن هی ِاه ریت رهی هَے ۔
راںجھِآں دے هّڈاں وِّچ دےکھو بےرُجگاری رچ گای اے ,
پھٹے هال وِّچ دھّکے کھاںدی اّج کّل پریت رهی هَے ۔
کوٹھے چڑھ کے ماں اُڈیکے هّدیں بَےٹھے پُّت نُوں ,
چُوڑے والی سُپنِآں دے وِّچ لّبھدی میت رهی هَے ۔
بھُّکھیآں ماواں دی چھاتی نُوں چُںبڑے بھُّکھے بّچے ,
اےهی هووے, موهتوراں دی هردم اےهی نیت رهی هَے ۔
بابُل وےچن آپنے هّتھیں آپنیآں هی دھیآں ,
آکھن نےتا گُربت اُتے ساڈی جیت رهی هَے ۔
...... دے ٹھےکےدار بولدے چگلے بھاشن ,بولی ,
دّس هروِںدرا تےری بھاشا کِوےں پُنیت رهی هَے۔
