دّسنا چاهُںدا کِ-
رِسی هاں مَےں وی
بھاوےں مےرا تپوبن نهیں هَے
نا هی بھورا هَے کوای تپّسِآ لای
نا هی چوٹی کوای کَےلاس دی
مےرے هِّسے دا بوهڑھ وی
کِسے نے گملے وِّچ اُگا لِآ هَے-
جِس هےٹھ بَےٹھ
مَےں نِروان پراپت کرنا سی۔
هُن مَےں تپّسِآ کردا هاں
اپنے ک-مںڈل نُوں چار چھِّلڑاں نال بھرن لای,
بھٹکدا هاں جِںمےواریآں دے ون اںدر
مُکت هو جان لای۔
دھِآن لااُن دی کوسِس کردا هاں جدوں
تاں دھِآن کےںدر وِّچ
هاکر دی پَےڑ-چال آ وڑدی هَے,
جاندِآں هويا وی کِ
اکھبار دے مّتھے ’تے
سِرپھ دِن تے تاریکھ بدلی هواےگی
اُڈیکدا هاں هر روج
دپھتر دیآں پَوڑیآں چڑھدِآں
ساه تےج هو جاںدے نے
مساں کُرسی تّک پهُںچدا
ساه سُوت کرن دی کوسِس کرداں
پر گھبرا جاںدا هاں
جدوں مَےنُوں دپھتر دی کُرسی وِّچوں –
پِںڈ والی ٹاهلی دی گںدھ آاُںدی ۔
باهر وّل بھّجن دی کوسِس کردا هاں
پر پھِر تن جاںدا کُرسی 'تے
جِوےں تنے بَےٹھے هُںدے نے -تپّسوی
بُڑبُڑااُںدا هاں - رِسی هاں مَےں
مَےں وی رِسی هاں -1
