اےس دُنیآں دے لوک بدخاه مےرے,
آکھاں هور کی رّب دے مارِآں نُوں ۔
سّچے ےار تاں دُنیآں وِچ بهُت تھوڑھے,
ےار آکھ نا سکیاے سارِآں نُوں ۔
بںدے هِرس دے تابِآدار جِهڑے,
بھوگن اَےش دے سدا نزارِآں نُوں ۔
سهِنا دُّکھ پر دُنیآں دے وِچ پَےںدا,
سدا بںدِآں اّلا دے پِآرِآں نُوں ۔
