کوای هّج نا پِآر دے نشے باجھوں,

نشا پِآر دا بڑا کمال هُںدا ۔

نشا پیڑاں چوں جِهڑا کشید هويا,

اَوهدے پیتِآں هاسل وِسال هُںدا ۔

سِر دا درد هَے دُنیآں دا مَےخانا,

ِاس وِچ دُکھ وی بے-مِسال هُںدا ۔

ِاه تھاں خُمار توں نهیں خالی,

اےتھے بڑا هی رںج ملال هُںدا ۔

📝 اک ترمیم دی درخواست کرو