کےهو جِهے ِاه لوک جهان دے نے,
بِنا رّب دی سوچ وِچار رهِںدے ۔
سُبھا, شام تے تِّکھڑ دُپهِر وےلے,
سونے چاںدی دا کردے وِهار رهِںدے ۔
رهِںدے بھاںڈِآں واںگراں ٹھهِکدے ِاه,
جِدھرے کِدھرے وی دو جاں چار رهِںدے ۔
سبھناں واںگ هوا دے گُزر جانا,
پھِر وی بھِڑن دے لای تِآر رهِںدے ۔
