رات دِن تے شام سوےر هردم,
پاپاں کیتِآں تے شرمسار هاں مَےں ۔
اےس هال دا هور نا کوای مهِرم,
اےس راز سںدا رازدار هاں مَےں ۔
لّتھ-پّتھ گُناهاں دے نال دامن,
کردا بخشِشاں دا ِاںتزار هاں مَےں ۔
تےری مِهر تے مےرے گُناه ساایآں,
ِاهناں دوهاں دا هی واکِفکار هاں مَےں ۔
