جاواں کِّدھر تے کراں مَےں کی رّبا,
نهیں پاپاں دا رِها شُمار کوای ۔
خستا هال دی بےڑی نُوں کّڈھ ساایآں,
پھاتھی ِاه تاں وِچ مںجھدھار هوای ۔
غرک هو گِآ دِل کھجالتاں وِچ,
مےرے نال دا نا شرمسار کوای ۔
تےرا فزل هی لااےگا پّتناں تے,
هور لااے نا بےڑیآں پار کوای ۔
