جِوےں موهر دا سدا نِشان کردا,
پِآ ناں دے مگر تُوں بھّجدا اےں ۔
اَودھر گھورڑُو وّجدا پِآ تےرا,
کردا اَےش تُوں اجے نا رّجدا اےں ۔
توسا اُمر دا بنّھ لَے وِچ پّلے,
جےکر اجے وی آدمی چّجدا اےں ۔
اُّٹھ ! پکنے دا تےرا وکت آيا,
کّچا رهِ کے تُوں نا سّجدا اےں ۔
