ساںبھ زاهدا آپنی پارساای,
سانُوں هور اُپدےش نا جھاڑنا ایں ۔
هےٹھاں اساں نے ِاشک دی اّگ بالی,
اُّپر رکھِآ دِلے دا کاهڑنا ایں ۔
جاگ ! جاگ تے اّکھیآں کھولھ زاهد,
دِل دے بھرم نُوں جڑھوں اُکھاڑنا ایں ۔
کِنّا بھکھدا هَے ِاشک دا مَےخانا,
ِاهدی اّگ نے دُوای نُوں ساڑنا ایں ۔
