دِل دی ِااُں دیوانگی دّسدی اے,
مےری سبھناں توں اکل کمال دی اے ۔
ِاشک وِّچ دُشواریآں آاُںدیآں نُوں,
سمجھ سکے کی سکت خِآل دی اے ۔
کُّجے وِّچ سمُںدر نُوں کَون تاڑے,
ِاه گّل تاں ِاّک مِسال دی اے ۔
لوکیں آکھدے آکھن نُوں لّکھ واری,
گّل ِاه نامُمکِن دے نال دی اے ۔
