مےری چاه, گُلاب دے پھُّل ورگا,
بُجھے دِل تے نواں نِکھار هووے ۔
گاوے بُلبُل دے واںگر رُوه مےری,
اُٹھدی اُس 'چوں مدھُر جھُنکار هووے ۔
مےری چاه هَے مَوسم خِزاں دے وِچ,
مےرے لای بهار بهار هووے ۔
پِآ جام تے جام لُٹاای جاواں,
بَےٹھا بغل وِچ پری رُخسار هووے ۔
