کِسے وکت نا دُنیآں تے چَےن پايا,
نا هی اَےش دا کدے سامان کیتا ۔
دُّکھاں, درداں نپیڑِآ اُمر ساری,
دھّکے دھَوڑِآں نے پرےشان کیتا ۔
دَولت دُنیآں دی دُّکھاں دی کھان هُںدی,
ِاهنے هر ترھاں سدا نُکسان کیتا ۔
ِاهدی تھُڑ ماڑی, باهلی دُّکھ دےوے,
سُکھی اےس نا کوای ِانسان کیتا ۔
