گّل کوای لُکا کے رّکھدا نهیں,
اَےباں کیتِآں تے شرمسار هاں مَےں ۔
کردا چِراں توں مَےں افسوس آيا,
لگاتار هويا اوازار هاں مَےں ۔
کرنے چاهیدے نهیں سی کںم جِهڑے,
کیتے اَوهی کِاُںکِ ااُگنهار هاں مَےں ۔
وےکھیں سِرف تُوں آپنا فزل رّبا,
وےکھیں مَےنُوں نا بدکِردار هاں مَےں ۔
