بهُت آپنے مںدِآں کارِآں تے,
رات دِن مَےں رهِںدا پچھتااُںدا هاں ۔
مَےنُوں دُّکھ هُںدا نالے شرم آاُںدی,
جھاتی آپنے تے جدوں پااُںدا هاں ۔
کِّتھے مارنگے مَےنُوں اَےمال مےرے,
سوچاں نِّت مَےں ِاهی دُڑااُںدا هاں ۔
لّگدا پاپاں دے پھل توں ڈر مَےنُوں,
ِاسے سوچ توں سدا گھبرااُںدا هاں ۔
