مےرے دِل مُسیبتاں بهُت سهیآں,
دُکھی بهُت هی وِّچ سںسار هويا ۔
سُبھا شام افسوس وِّچ رِها ڈُّبا,
هّدوں ودھ کے ِاه بےزار هويا ۔
چان-چّک پر ےار دا خِآل جِس دم,
مےرے دِل دے پار دُسار هويا ۔
جھّٹ اَوهدے توں لهِ گِآ بوجھ بھاری,
هَولا پھُّل ورگا سُبکسار هويا ۔
