مےرے دِل دِآ مهِرما کسم تےری,
تےرے پِآر دے نال سرشار هاں مَےں ۔
تےرے فزل تے کرم دی اَوٹ مَےنُوں,
اَےباں کیتِآں تے شرمسار هاں مَےں ۔
کِهڑے کِهڑے گُناه نے مَےں کیتے,
گِنتی ِاهی کردا لگاتار هاں مَےں ۔
رّبا ! بخش لَے داتِآ مےهر کردے,
گُناهگار هاں مَےں اوگُنهار هاں مَےں ۔
