در کھُلھ گاے تےریآں رهِمتاں دے,
مےرے لای ِاه دِن بهار دے ای ۔
رںگاں نال هَے رّتِآ دِل مےرا,
کھِڑ گِآ ِاه واںگ گُلزار دے ای ۔
تےرا ِاّک وی فزل نا جااے گِنِآ,
لےکھے هون لّکھیں بخشنهار دے ای ۔
تِّل تِّل بھاوےں جیبھا شُکر کردی,
پر ِاه وّس نا شُکر گُزار دے ای ۔
