رهِںدا اُلجھِآ دُنیآں دے غماں اںدر,
نهیں اَوهناں نُوں دِل وِساردا ای ۔
اےس بارے نهیں کدے سُچےت هُںدا,
وِّچ گافِلی وکت گُزاردا ای ۔
جدوں بی ندامت دا کےرِآ نهیں,
اَےوےں کاسنُوں ٹّکراں ماردا ای ۔
جھُوٹھ مُوٹھ پچھتاوے دا کی کرنا,
ِاه نا پَےںتڑا کّکھ سواردا ای ۔
