مَےنُوں آپنے اَےباں نے مارِآ هَے,
کیتا هور نا کِسے تباه مَےنُوں ۔
باجھوں فزل خُدا دے هور کوای ,
نهیں دےوےگا کدے پناه مَےنُوں ۔
مَےں ماڑا تے تکڑا شَےتان باهلا,
کوای شّک نا لاےگا ڈھاه مَےنُوں ۔
اّلا باجھ نا سرب سمرّتھ کوای,
اَوهی دےوےگا سُّکھ دا ساه مَےنُوں ۔
