دِلا مےرِآ هِرس هوا دے نال,
پھِردا بهُت هَےں تُوں غمغین هويا ۔
کِاُں نا سبر سبُوری دا پکڑ دامن,
پھِکر مےٹ کے پُر تسکین هويا ۔
هو کے نںگ جهان دا پھِرےں بھَوںدا,
شرم نال تُوں زےرِ-زمین هويا ۔
دھّبا دامن تے جو بدنامیآں دا,
تےرے لای ِاه بوجھ سںگین هويا ۔
