جدوں دِل پِآر دا هواے بھرِآ,
لهِجا وّکھ تے هُںدا ختاب وّکھرا ۔
کوای تُور دی گّل سُنااَو مَےنُوں,
مےرا هال تاں اّج جناب وّکھرا ۔
پھِردا رهاں مَےں واںگ دیوانِآں دے,
مےری نزر وِچ هستی دا خاب وّکھرا ۔
فِکر وّکھرے, راه, کھِآل وّکھرے,
مےرا دُنیآں توں بڑا هِساب وّکھرا ۔
