اُپر باگ جهان, تے شَوک دے نال,
هر کِسے نے لُبدکی جھات پاای ۔
مِّدھے پھُّلاں تے تِّکھِآں کںڈِآں دی,
جھولی آپنی اَوهناں سُگات پاای ۔
ِاه هستی تاں سّچ دی هَے مُورت,
هِّسے ِاه منُّکھ دے دات آای ۔
اُس تے بڑا افسوس جو لںگھ گِآ,
جِس نُوں سمجھ پر زرا نا بات آای ۔
