کوای ِاهناں دا کِوےں هِساب لااے,
ساری اُمر گُناهاں دی کار کیتی ۔
مےرے وگے پچھتاوے دے اّتھرُو ِااُں,
جھڑی ساون دی وی شرمسار کیتی ۔
کھُںجھ گای وسل دی گھڑی مَےتھوں,
مَےں تاں غافلی آپ سرکار کیتی ۔
جُگو جُگ وِچھوڑے وِچ تڑپھِآ هاں,
کدے مِهر نا مےرے دِلدار کیتی ۔
