چلو چلی دا ِاه جهان سارا,
جو وی اےس هکیکت نُوں جاندا اے ۔
کِوےں پّت جھڑ دے وِّچ بهار بدلے,
اےس امل نُوں وےکھ پچھاندا اے ۔
اَوه نا ریجھدا پھُّلاں دے رںگ اُّتے,
نا هی نشا شراب دا ماندا اے ۔
اَوه تاں وےکھکے سگوں انڈِّٹھ کردا,
سبھ کُچھ جاندا وی کُچھ نا جاندا اے ۔
