مست رُمکدی پَون سوےر دی چوں,
دِل بھالدا رِها خُشبو تےری ۔
کھوج باغ وِّچوں اّکھیآں ترس گایآں,
پھُّل-چِهرے تے دمکدی لو تےری ۔
ِاهناں دوهاں چوں کوای نا هّتھ آای,
نا هی لو تےری, نا خُشبو تےری ۔
تےرے کُوچے وِّچ پُّجِآ دِل مےرا,
ٹوه ٹوه کے اَےوےں کنسو تےری ۔
