پیتے جام شراب دے زاهداں نے,
مَوسم تّکِآ جدوں بهار دا ای ۔
آای کھِزاں اُباسیآں لَےن بَےٹھے,
نهیں پیتی نُوں چِّت وِساردا ای ۔
پی لَے 'سرمدا' رّج کے جام پی لَے,
فلک کدے نا گھّٹ گُزاردا ای,
وےکھ ! کِس ترھاں واںگ شِکاریآں دے,
بَےٹھا گھات لاای, تَےنُوں ماردا ای ۔
