ਚੰਨ ਸੂਰ ਥੀਂ
ਵੱਧ
ਖੰਭ ਖਲਿਆਰ ਦਿੱਤਾ ।
ਓਏ !
ਮੈਨੂੰ ਲੰਘਦੇ ਜਾਂਦੇ ਨੂੰ,
ਓਏ !
ਕੋਲੋਂ ਮੁੜਦੇ ਆਂਦੇ ਨੂੰ,
ਓਏ !
ਜਿੰਦ ਆਪਣੀ ਭੁੱਲਦੇ ਆਂਦੇ ਨੂੰ,
ਓਏ !
ਫਸੜੀ ਜਿੰਦ ਲੁਕਾਉਂਦੇ ਨੂੰ,
ਇਕ ਮਿੱਠੜੀ ਸੱਦ ਬੁਲਾਉਂਦੇ, ਨੀ
ਇਕ ਪਿਆਰੀ ਯਾਦ ਕਰਵਾਉਂਦੇ, ਨੀ
ਇਹ ਗਲੀ !
ਮਾਹੀ ਯਾਰ ਦੀ ਹਾਂ ।
ਇਹ ਰਾਹ !
ਸੱਚੀ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਹਾਂ ।
ਓਏ !
ਸਿੱਖ ਕਿਉਂ ਭੁੱਲਦੇ ਜਾਂਦੇ ਨੀ ?