ਖ਼ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਅਰਥ

ਫ਼ਾ. ਮਾਲਿਕ. ਸ੍ਵਾਮੀ.


ਫ਼ਾ. [خُدی] ਸੰਗ੍ਯਾ- ਹੌਮੈ. ਅਹੰਤਾ. "ਖੁਦੀ ਮਿਟੀ ਤਬ ਸੁਖ ਭਏ." (ਬਾਵਨ) "ਖੁਦੀ ਮਿਟੀ ਚੂਕਾ ਭੋਲਾਵਾ." (ਮਾਝ ਮਃ ੫) ੨. ਆਪਣਾ ਆਪ.


ਫ਼ਾ. [خُنک] ਵਿ- ਸੀਤਲ. ਠੰਢਾ. "ਆਤਸ ਦੁਨੀਆ ਖੁਨਕ ਨਾਮ ਖੁਦਾਇਆ." (ਵਾਰ ਮਲਾ ਮਃ ੧) ੨. ਖ਼ੁਸ਼. ਪ੍ਰਸੰਨ.


ਸੰਗ੍ਯਾ- ਠੰਢ. ਸੀਤਲਤਾ.


ਫ਼ਾ. [خُفتہ] ਵਿ- ਸੁੱਤਾ ਹੋਇਆ. ਸੁਪ੍ਤ.


ਫ਼ਾ. [خُفتن] ਕ੍ਰਿ- ਸੌਣਾ. ਸ਼ਯਨ.


ਫ਼ਾ. [خُم] ਸੰਗ੍ਯਾ- ਸ਼ਰਾਬ ਦਾ ਮੱਟ। ੨. ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਬਜਾਉਣ ਦਾ ਟੰਮਕ.


ਫ਼ਾ. [خورش] ਸੰਗ੍ਯਾ- ਖਾਨ ਪਾਨ. ਖ਼ੁਰਾਕ.


ਫ਼ਾ. [خورشیِد] ਸੰਗ੍ਯਾ- ਖ਼ੁਰ (ਸੂਰਜ) ਸ਼ੈਦ (ਚਮਕੀਲਾ). ਪ੍ਰਭਾਕਰ.


ਫ਼ਾ. [خُرجیِن] - [خُرجی] ਸੰਗ੍ਯਾ- ਜ਼ੀਨ ਉੱਪਰ ਰੱਖਿਆ ਥੈਲਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਵਾਰ ਆਪਣਾ ਜਰੂਰੀ ਸਾਮਾਨ ਰਖਦਾ ਹੈ। ੨. ਸਫ਼ਰ- ਖ਼ਰਚ। ੩. ਗਧੇ ਦਾ ਪਲਾਣ.