ਫ਼ਾ. [کلابتوُن] ਕਲਾਬਤੂਨ. ਸੰਗ੍ਯਾ- ਸੁਇਨੇ ਚਾਂਦੀ ਦੀ ਵੱਟੀ ਹੋਈ ਤਾਰ.