ਵਿ- ਇਸ੍ਟ- ਭਾਗ੍ਯ- ਵਾਲਾ. ਖ਼ੁਸ਼ਨਸੀਬ. ਭਾਗ੍ਯਵਾਨ. "ਸੋ ਘਰ ਭਾਗਠ ਦੇਖੁ." (ਸੋਰ ਮਃ ੧) ਭਾਗਠੜੇ ਹਰਿ ਸੰਤ ਤੁਮਾਰੇ." (ਸੂਹੀ ਮਃ ੫) "ਭਾਗਠਿ ਗ੍ਰਿਹਿ ਪੜੈ ਨਿਤ ਪੋਥੀ." (ਰਾਮ ਮਃ ੫) "ਭਾਗਠੁ ਸਾਚਾ ਸੋਇ ਹੈ. ਜਿਸੁ ਹਰਿ ਧਨੁ ਅੰਤਰਿ." (ਆਸਾ ਮਃ ੫)