ਇਸ਼ਤਿਹਾਰਾਂ ਦਾ ਯੁੱਗ
ਜਦੋਂ ਅਖਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਕੋਈ ਸੂਚਨਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨੌਕਰੀਆਂ, ਖਾਲੀ ਘਰ ਕਿਰਾਏ ‘ਤੇ ਲੈਣ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਦਵਾਈ ਦੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਕੁਝ ਲੋਕ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰਬਾਜ਼ੀ ਦੀ ਆਲੋਚਨਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਇਸ ਨੂੰ ਅਰਥਹੀਣ ਸਮਝਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਉਤਪਾਦ ਸੱਚਮੁੱਚ ਚੰਗਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਹਰਮਨ ਪਿਆਰਾ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਜਦੋਂਕਿ ਮਾੜੇ ਉਤਪਾਦ ਜੇਕਰ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰਬਾਜ਼ੀ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਵੀ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਜਾਣ ਤਾਂ ਉਹ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੇਰ ਨਹੀਂ ਟਿਕਦੇ, ਪਰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਇਹ ਸੋਚ ਗਲਤ ਹੈ।
ਅੱਜ ਦੇ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਪ੍ਰਸਾਰ ਦਾ ਦਾਇਰਾ ਵਿਸ਼ਾਲ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਲਾਜ਼ਮੀ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਅੱਜ ਦੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ, ਇਸ਼ਤਿਹਾਰਬਾਜ਼ੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੰਗੀ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਹੋਣਾ ਬਿਲਕੁਲ ਅਸੰਭਵ ਹੈ। ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਇੱਕ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਮਾਧਿਅਮ ਹੈ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਲੋੜੀਂਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮੰਗ ਵਧਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਖਰਕਾਰ ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਖਰੀਦਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ।
ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਜਾਂ ਕੰਪਨੀ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਸਨੂੰ ਨਿਰਮਾਤਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਸਤੂਆਂ ਅਤੇ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨੂੰ ਖਰੀਦਣ ਵਾਲੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਖਪਤਕਾਰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ਼ਤਿਹਾਰਬਾਜ਼ੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਨ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਉਤਪਾਦਕ ਨੂੰ ਖਪਤਕਾਰਾਂ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੰਗ ਅਤੇ ਸਪਲਾਈ ਵਿੱਚ ਸੰਤੁਲਨ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਪੁਰਾਣੇ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਕਿਸੇ ਉਤਪਾਦ ਦੀ ਚੰਗਿਆਈ ਦੀ ਮਸ਼ਹੂਰੀ ਮੂੰਹ-ਜ਼ਬਾਨੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਕਾਬਲ ਦੇ ਸੁੱਕੇ ਮੇਵੇ, ਕਸ਼ਮੀਰ ਦੇ ਜ਼ਰੀ ਦਾ ਕੰਮ, ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤ ਦੇ ਮਸਾਲੇ ਆਦਿ ਦੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਮੂੰਹ-ਜ਼ਬਾਨੀ ਫੈਲ ਗਈ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਲੋੜਾਂ ਘੱਟ ਸਨ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਕਮੀ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਅੱਜ ਗਤੀ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੈ। ਸੰਚਾਰ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਨੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਗਤੀ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਮਨੁੱਖੀ ਲੋੜਾਂ ਵਧ ਰਹੀਆਂ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰਬਾਜ਼ੀ ਮਨੁੱਖੀ ਜੀਵਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਬਣ ਗਈ ਹੈ।