ਸਿਹਤ ਸਹੂਲਤਾਂ ਦੀ ਘਾਟ

ਭਾਰਤ ਸਿਹਤ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਲਗਾਤਾਰ ਤਰੱਕੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਇਸ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਜਿੰਨੇ ਡਾਕਟਰ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਹਜ਼ਾਰ ਲੋਕਾਂ ਪਿੱਛੇ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਇੱਕ ਡਾਕਟਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਤਾਂ ਹੀ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਿਹਤ ਸਹੂਲਤਾਂ ਮਿਲ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਸਿਹਤ ‘ਤੇ ਅਰਬਾਂ-ਖਰਬਾਂ ਰੁਪਏ ਖਰਚ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਿਹਤ ਸਹੂਲਤਾਂ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਰਹੀਆਂ। 

ਇਸ ਦਾ ਇੱਕ ਕਾਰਨ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਵਧਦੀ ਆਬਾਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਕਾਰਨ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟ ਨੇਤਾ ਹਨ। ਸਿਹਤ ਸੇਵਾਵਾਂ ਲਈ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ ਪੈਸਾ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ‘ਤੇ ਖਰਚ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਅਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ, ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦੀਆਂ ਜੇਬਾਂ ‘ਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਦੇਸ਼ ਦੇ ਦੂਰ-ਦੁਰਾਡੇ ਦੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਦੀ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਵੀਹ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵੀ ਡਾਕਟਰ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ। ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕਿਸੇ ਗੰਭੀਰ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਬਿਮਾਰ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਲਿਜਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਅਚਨਚੇਤ ਨਿਰੀਖਣ ਕਰਨ ‘ਤੇ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ ਕਿ ਡਾਕਟਰ ਹਸਪਤਾਲ ‘ਚ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਕਿਤੇ ਸੌਂ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹੀ ਹਾਲ ਨਰਸਾਂ ਤੇ ਹੋਰ ਸਰਕਾਰੀ ਮੁਲਾਜ਼ਮਾਂ ਦਾ ਹੈ। 

ਕਈ ਵਾਰ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਵੱਧ ਮੁਨਾਫ਼ਾ ਕਮਾਉਣ ਲਈ ਨਕਲੀ ਦਵਾਈਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਜਿਉਂਦੇ ਮਰੀਜ਼ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰ ਇਹ ਵੀ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਡਾਕਟਰ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਦੇ ਬੇਲੋੜੇ ਅਪਰੇਸ਼ਨ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਅਜਿਹੇ ਮਾਮਲੇ ਕਸਬਿਆਂ ਅਤੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਕਈ ਡਾਕਟਰ ਤਾਂ ਇੰਨੇ ਲਾਪਰਵਾਹ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਪਰੇਸ਼ਨ ਦੌਰਾਨ ਕੈਂਚੀ ਅਤੇ ਰੁਮਾਲ ਵੀ ਪੇਟ ਵਿਚ ਹੀ ਛੱਡ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। 

ਜਿੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੋੜੀਂਦੀਆਂ ਸਿਹਤ ਸਹੂਲਤਾਂ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀਆਂ ਉੱਥੇ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸਿਹਤਮੰਦ ਕਿਵੇਂ ਮੰਨਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਇਹ ਉਦੋਂ ਹੀ ਸੰਭਵ ਹੈ ਜਦੋਂ ਡਾਕਟਰ ਸੇਵਾ ਭਾਵਨਾ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨਿਭਾਉਣਗੇ ਅਤੇ ਸਿਹਤ ਵਿਭਾਗ ਵਿੱਚੋਂ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਖਤਮ ਹੋਵੇਗਾ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਖ਼ਤਮ ਹੋਵੇਗਾ, ਸਿਹਤ ਸਹੂਲਤਾਂ ਵਧਣਗੀਆਂ ਕਿਉਂਕਿ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਲਈ ਜੋ ਬਜਟ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ‘ਤੇ ਹੀ ਖਰਚ ਹੋਵੇਗਾ।